| Piętro turni | Piętro hal | Piętro kosodrzewiny | Regiel górny | Regiel dolny |
Powrót do strony głównej
Ciągnie
się od górnej granicy lasu ok. 1500 m n.p.m. do wysokości ok.
1800 m n.p.m. Porastają je łany kosodrzewiny, gęstych, splatanych,
często trudnych do przejścia. W niższych położeniach płaty kosodrzewiny
tworzą zwarte łany, które wyżej stopniowo karłowacieją i rzedną,
aż do niewielkich kępek.
1. Sowa Uszatka
- jedyna sowa lęgnąca się ponad górną granicą lasu.
- jedyna sowa lęgnąca się ponad górną granicą lasu.
Środowisko życia: ponad
górną granicą lasu, w kosówce i wyżej aż po same szczyty
piętra turniowego występuje uszatka. Niżej wśród regli
zamieszkuje ona głównie skraje lasów w okolicach
większych polan oraz laski u podnóża Tatr. Gniazdo umieszcza
wtedy wśród kosówki na ziemi lub w niszy skalnej.
Główny pokarm stanowią drobne gryzonie.
Przystosowanie do życia: Uszatki, tak jak wszystkie sowy, polegają na swoich maskujących barwach i rysunkach na piórach. Gdy chcą wydać się niewidoczne – czytaj upodobnić do konara, na którym siedzą - wciągają brzuchy, wyciągają ciała i wygładzają pióra.
Ciekawostka: najdłużej żyjąca sowa uszata, której wiek oznaczył człowiek, miała 27 lat
Środowisko życia: zamieszkuje wysokogórskie torfowiska, hale i połoniny, płaty kosodrzewiny, kamieniste brzegi rzek i potoków. Gniazda buduje w trawie między kamieniami, pod osłoną korzeni wywróconego drzewa.
Przystosowanie do życia: Uszatki, tak jak wszystkie sowy, polegają na swoich maskujących barwach i rysunkach na piórach. Gdy chcą wydać się niewidoczne – czytaj upodobnić do konara, na którym siedzą - wciągają brzuchy, wyciągają ciała i wygładzają pióra.
Ciekawostka: najdłużej żyjąca sowa uszata, której wiek oznaczył człowiek, miała 27 lat
2. Siwerniak
Środowisko życia: zamieszkuje wysokogórskie torfowiska, hale i połoniny, płaty kosodrzewiny, kamieniste brzegi rzek i potoków. Gniazda buduje w trawie między kamieniami, pod osłoną korzeni wywróconego drzewa.
Ubarwienie, cechy gatunku:
większy od świergotka łąkowego. Obie płci ubarwione jednakowo. W szacie
godowej wierzch ciała szarobrązowy, głowa szara, skrzydła ciemnobrązowe
z kontrastowymi paskami pokrywowymi i jasnymi brzegami lotek
trzeciorzędowych. Nad okiem biała brew. Spód biały z
różowawym nalotem, zwłaszcza na piersi. Ogon czarnobrązowy z
białymi brzegami. W szacie spoczynkowej wierzch bardziej brązowy, a
spód bez różowego nalotu i mocniej kreskowany. Nogi
brązowoszare.
Ciekawostka: na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową. Na Czerwonej liście ptaków Polski został sklasyfikowany jako gatunek bliski zagrożenia.
Ciekawostka: na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową. Na Czerwonej liście ptaków Polski został sklasyfikowany jako gatunek bliski zagrożenia.
3. Głuszec
Środowisko życia:
głuszce najłatwiej spotkać w starych borach świerkowych, najczęściej w
reglu górnym, nieco rzadziej w reglu dolnym. Najbardziej
odpowiadają im ponadstuletnie drzewostany, ze złomami i wykrotami, o
dnie lasu porośniętym przez gęste krzewinki borówki czarnej oraz
pojawiającym się tu i ówdzie naturalnym odnowieniem świerka. W
Tatrach najczęściej widywane są jednak ponad górną granicą lasu.
Ich ulubionym miejscem przebywania wydają się być niezbyt rozległe
polanki położone w piętrze kosodrzewiny, porośnięte borówkami,
bażyną, wrzosem, wierzbami oraz innymi krzewinkami szpalerowymi.
Przystosowanie do życia: przystosowały się do życia w ubogim środowisku lasów szpilkowych. Do perfekcji opanowały wykorzystanie niskokalorycznych, ale za to łatwo dostępnych źródeł pokarmu, takich jak pączki drzew i krzewów, czy szpilki drzew iglastych i kosodrzewiny. Pomagają im w tym gastrolity, czyli drobne kamyczki, które połknięte przez ptaki przez długi czas pozostają w ich żołądkach, ucierając trudno strawialną masę organiczną.
Ciekawostka: stwierdza się pewną liczbę głuszców nie wykazujących lęku przed ludźmi. Nie są to sytuacje zbyt częste i jak dotąd naukowcom nie udało się jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, co powoduje, że kury i koguty w okresie toków podchodzą do ludzi i demonstrują zachowania godowe lub wręcz atakują (samce). Wśród hipotez wymienia się między innymi zmiany fizjologiczne wywołane przez lokalne zmniejszanie się liczebności populacji.
Przystosowanie do życia: przystosowały się do życia w ubogim środowisku lasów szpilkowych. Do perfekcji opanowały wykorzystanie niskokalorycznych, ale za to łatwo dostępnych źródeł pokarmu, takich jak pączki drzew i krzewów, czy szpilki drzew iglastych i kosodrzewiny. Pomagają im w tym gastrolity, czyli drobne kamyczki, które połknięte przez ptaki przez długi czas pozostają w ich żołądkach, ucierając trudno strawialną masę organiczną.
Ciekawostka: stwierdza się pewną liczbę głuszców nie wykazujących lęku przed ludźmi. Nie są to sytuacje zbyt częste i jak dotąd naukowcom nie udało się jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, co powoduje, że kury i koguty w okresie toków podchodzą do ludzi i demonstrują zachowania godowe lub wręcz atakują (samce). Wśród hipotez wymienia się między innymi zmiany fizjologiczne wywołane przez lokalne zmniejszanie się liczebności populacji.